Diagnoza i wybór skutecznej strategii rozwijania mowy i komunikacji – studium przypadku dziecka z ASD
Diagnoza kompetencji w zakresie mowy i komunikacji dziecka z zaburzeniami ze spektrum autyzmu to proces wielopłaszczyznowy. Deficyty występują nie tylko w zakresie nabywania systemu językowego, rozumienia i nadawania mowy, ale przede wszystkim w sferze komunikowania się i pragmatycznego użycia języka w sytuacjach społecznych. W trakcie diagnozy umiejętności komunikacyjnych musimy ustalić zakres komunikatów werbalnych i niewerbalnych używanych przez dziecko, ich stopień złożoności, częstotliwość prób komunikacyjnych oraz ich funkcje. Obserwujemy, czy dziecko rekompensuje deficyty w komunikacji werbalnej komunikacją niewerbalną oraz w jaki sposób reaguje na próby komunikacyjne podejmowane przez innych. Trzeba również zwrócić uwagę na czynniki, które są fundamentem dla rozwoju mowy i komunikowania się, takie jak umiejętności kluczowe (wspólne pole uwagi, reagowanie na imię, naśladowanie, zabawa symboliczna) czy teoria umysłu.
Diagnoza
Jaś – pięcioletni blondyn z pięknymi niebieskimi oczami – wszedł do gabinetu niepewnie, chociaż mama przygotowała go do spotkania ze mną. Chłopiec widział mnie i gabinet na zdjęciach na stronie internetowej oraz wziął ze sobą przedmioty, które zapewniają mu poczucie bezpieczeństwa.
Diagnoza logopedyczna Jasia wykazała obniżony poziom kompetencji językowych, deficyty w zakresie słuchu fonematycznego, uwagi i pamięci słuchowej oraz duże trudności w zakresie komunikacji językowej oraz pragmatycznego użycia języka.
W zakresie tworzenia wspólnego pola uwagi Jaś potrafi podążać za wskazaniem i posługiwać się gestem wskazywania palcem, jednak kontakt wzrokowy podczas interakcji jest niewystarczający. Dziecko ma problem z regulowaniem interakcji z użyciem (...)
