Dzień dobry, czy obgryzanie paznokci, skórek wokół paznokci ma związek z zaburzeniami SI? 5-letni chłopiec w przedszkolu bez przerwy trzyma palce w buzi, obgryza skórki i paznokcie - nie ma niemal paznokci a skóra wokół nich jest poraniona. Chłopiec sprawia wrażenie jakby nie rozumiał poleceń, rozprasza się, zamyśla, nie chce wycinać nożyczkami, kleić, rysować... Nie różnicuje głosek, w wymowie miesza szeregi syczący i szumiący, nie sprawia kłopotów wychowawczych. W trakcie pobytu w przedszkolu zmieniła się wychowawczyni - zarówno poprzednia jak i obecna zgłasza problemy w codziennej pracy rodzicom. Odpowiadają, że oni też tacy byli i wyrośli. Co możemy jeszcze powiedzieć rodzicom, żeby ich przekonać, że chłopiec potrzebuje wsparcia? Czy trudności chłopca mogą wiązać się z zaburzeniami SI?

Odpowiedź: Wkładanie palców do buzi może wynika z zaburzeń integracji sensorycznej. Chłopiec może mieć problem z czuciem głębokim, dlatego obgryza paznokcie i nie czuje, że skórki wokół nich są mocno poranione. Dodatkowo, może to być związane z przetrwałymi odruchami wczesnodziecięcymi. Bywa też tak, że dzieci, które nie radzą sobie z emocjami i napięciami oraz nadmiernym stresem (zmiana nauczycieli) szukają jakichś zastępczych zachowań, które pozwolą im się wyciszyć. Około 4 roku życia takim zachowaniem staje się wkładanie kciuka lub palców do buzi. Dodatkowo, niepokojące wydaje się to, że dziecko nie jest w stanie się skupić. Być może ma problem ze zrozumieniem poleceń. Konieczne w związku z tym staje się mówienie do dziecka po nawiązaniu z nim kontaktu wzorkowego, z przytrzymaniem za rękę lub ramię. Można również poprosić o to, aby powtórzyło czego od niego się wymaga w danym momencie. Jednocześnie, dobrze byłoby poprosić rodziców o to, aby udali się na kontrolne badanie wzroku i słuchu. Trudności z motoryką małą mogą być związane z nieprawidłowym napięciem mięśniowym oraz osłabioną koordynacją wzorkowo-ruchową. Jednocześnie, jeśli pojawia się np. przetrwały odruch Babkina, Atos lub odruch Robinsona to należy mieć świadomość, że będą one bardzo negatywnie oddziaływały na rozwój motoryki małej i umiejętności grafomotorycznych. Wszystkie wyżej wymienione zachowania mogą być związane z zaburzeniami SI. Z rodzicami warto porozmawiać i wyjaśnić im szczegółowo, o jakich trudnościach mówimy. Można również zwrócić uwagę, że odpowiednia diagnoza pozwoli na dobranie skutecznych oddziaływań i zapewnienie dodatkowych zajęć, które znacznie ułatwią funkcjonowanie dziecku w placówce, ośmielą go, poprawiają uwagę i koncentrację. Jednocześnie, żeby ułatwić ten proces warto: 1) Zorganizować spotkanie z psychologiem/pedagogiem; 2) Przygotować szczegółową opinię na temat funkcjonowania dziecka; 3) Uświadomić rodziców, jakie znaczenie ma prawidłowa diagnostyka i organizacja specjalistycznych zajęć; 4) Okazywać wsparcie, zrozumienie, pomoc na każdym etapie; 5) Zorganizować szkolenie dla wszystkich rodziców i zapoznać ich ze specyfiką zaburzeń SI oraz tym, jakie korzyści płyną ze dobrze dobranych ćwiczeń i aktywności.