Dzień dobry, mam dziecko w wieku 9 lat , który ma problem z silną nadwrażliwością na papier, oraz na różne materiały czy faktury , ale z tym sobie jakoś radzimy. Najgorzej jest z pisaniem i czytaniem gdyż twierdzi, że papier z zeszytu czy książki go bardzo denerwują mówi ,że ma dreszcze, odmawia pisania jest niespokojny, agresywny. Nie jest to problem, który pojawił się nagle, ale od jakiegoś czasu się pogłębia. Jak można mu pomóc? Czy zwykłe ćwiczenia na zmysł dotyku wystarczą? czy przymuszać go do częstszego dotykania papieru?

Odpowiedź: Objawy, o których tutaj Państwo wspominają wskazują na nadwrażliwość dotykową. Dziecko może w związku z tym zgłaszać, że różnego rodzaju bodźce dotykowe są dla niego nieprzyjemne, drażniące. Papier, kartki również zaliczają się do tego. Żeby wspomóc dziecko w tym wszystkim należy podejmowane różnorodne ćwiczenia i aktywności. Spotkania z różnorodnymi fakturami, zarówno przyjemnymi, jak i nieprzyjemnymi jest tutaj niezwykle istotne. Dodatkowo, warto wykorzystywać w pracy z dziećmi masy plastyczne, farby, modelinę, ciastolinę czy plastelinę. Malowanie farbami powinno odbywać się za pomocą palców, gąbeczek czy np. balonów (tak, żeby dziecko miało szansę się pobrudzić). Dobrze jest również organizować aktywności z wykorzystaniem masażerów (szczoteczki, gąbeczki, piłeczki sensoryczne, rękawice sensoryczne) oraz stosować masaż dociskowy połączony z kompresją stawów. Spotkania z papierem czy książkami, które są tak problematyczne powinny odbywać się w atmosferze życzliwej, takie, w której dziecko będzie czuło się dobrze i bezpiecznie. Na początek należy oswoić go z tymi materiałami, pokazać ich różnorodne zastosowanie (np. w zabawie) oraz zwrócić uwagę na ich atrakcyjny charakter. Dobrze byłoby również sprawdzić napięcie mięśniowe lub przebadać dziecko w poradni psychologiczno-pedagogicznej. Należy wykluczyć inne problemy i trudności, które mogą towarzyszyć dziecku i powodować w nim negatywny stosunek do pisania. Dreszcze, agresja, płacz mogą być efektem stresu związanego z koniecznością wykonania nieprzyjemnej czynności. Dopiero po wykluczeniu trudności stricte dydaktycznych oraz przebadaniu dziecka pod kątem zaburzeń SI można uznać, że na pewno mamy do czynienia z nadwrażliwością dotykową. Żeby jednak cały czas pracować móc pracować na zmyśle dotyku warto wykorzystywać takie ćwiczenia jak: • dotykanie poszczególnych części ciała dziecka różnymi materiałami i fakturami, • szukanie drobnych przedmiotów w pojemnikach z masami plastycznymi, piłeczkami, kaszami, itp., • wyklejanie obrazków plasteliną/ciastoliną, • stymulacja termiczna polegająca na tym, że na zmianę stosujemy ciepłe i zimne okłady np. butelkami wypełnionymi wodą czy kompresami żelowymi, • zabawy z wykorzystaniem masażyków relaksacyjnych, kreślenie na plecach dziecka liter, cyfr, znaków graficznych i proszenie, żeby je odgadywało, • rozpoznawanie różnych przedmiotów bez udziału wzroku, • zabawy w domino dotykowe, czyli łączenie ze sobą takich samych faktur bez kontroli wzroku, • malowanie pianką do golenia lub żelem po szklanych powierzchniach, • wrzucenie do pojemnika różnych faktur i proszenie dziecka, aby włożyło tam stopy i opisało, jakie uczucia mu w trakcie tego ćwiczenia towarzyszą