Pracuję w szkole specjalnej. Prowadzę terapię SI z 9-letnim chłopcem autystą z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym. Oprócz innych zaburzeń sensorycznych pojawia się obgryzanie paznokci, skubanie skórek palców. Ponadto chłopiec myjąc ręce, myje tylko końce palców, delikatnie również myje twarz. Z diagnozy wynika, że chłopiec ma nadreaktywność dotykową, podwrażliwość przedsionkowo-proprioceptywną. Jeśli chodzi o dotyk zaobserwowałam, że jest jednocześnie nadwrażliwy dotykowo, ale również poszukujący. Jak to można wytłumaczyć i jakie ćwiczenia zastosować?

Odpowiedź: Opisane przez Panią potrzeby ucznia w przypadku całościowych zaburzeń rozwoju mogą cechować się właśnie taką zmiennością i to zarówno w zakresie danego zmysłu, jak pory dnia, okoliczności. Najważniejsza w tym wypadku jest komunikacja, aby dziecko mogło zakomunikować swoje potrzeby. Unikniemy wówczas niepokoju, przeciążenia. Po drugie warto zadbać o stałość pór, miejsca. Pomocne są sygnały zapowiadające, aby dziecko wiedziało czego się spodziewać. W samym procesie terapeutycznym warto określić ramy, stałe punkty, aby dziecko mogło zorientować się w strukturze zajęć. Proponowałabym też ustalić system nagród. Ponadto wskazane jest równoważenie reakcji ze strony zmysłu dotyku poprzez masaże, eksplorowanie różnych mas plastycznych i przedmiotów, włączenie dziecka w zajęcia kulinarne. Dodatkowo pomocna może być stymulacja proprioceptywna, jako aktywizowanie dziecka do zadań siłowych typu pchanie, ciągnięcie, toczenie, zapasy, boksowanie gruszki bokserskiej i inne. Komunikacja, struktura i odpowiednie dostarczanie bodźców w zależności od sygnałów wysyłanych przez dziecko pozwoli mu na lepszą samoregulację i osiąganie spokojnego nastroju.