Dzień dobry, mój syn jest po przepuklinie oponowo- rdzeniowej. Obecnie ma 10 lat.Jest chłopcem chodzącym, biegającym. W tej chwili jednak jest świezo po operacji stopy prawej szpotawej. Chodzi o kulach. Zdaje z wyróżnieniem. Przez grono pedagogów jest określany jako uczeń zdolny. Natomiast od urodzenia uczęszczamy na rehabilitację, najpierw były to ćwiczenia Bobath, teraz są to ćwiczenia ogólnorozwojowe, raz w tygodniu pani pracuje z nim "przemycając " elementy SI. Syn ma problem z męczliwością dłoni, do tego często gryzie ubrania, pstryka palcami,ma problem z koordynacją wzrokowo- ruchową, nie potrafi znależć środka ciężkości swojego ciała. Jak mogę mu pomóc stosując wskazówki z SI? Myślę,że potrzebuje terapii ręki. Z poważaniem Justyna mama Filipa

Odpowiedź: Powyższe trudności mogą wynikać z pierwotnej przyczyny, jaką były nieprawidłowości w obszarze przepukliny, a co za tym idzie odczuć związanych z centrum ciała, osłabieniem mięśni tłoczni brzusznej. Ukierunkowałabym działania na zwiększanie świadomości własnego ciała w przestrzeni za pomocą oddziaływań proprioceptywnych, czyli w pozycji dziecka polegającej na leżeniu na brzuchu, ugniatanie ciała dziecka piłką rehabilitacyjną, rozciąganie taśmy thera band w trakcie siedzenia, stania, ugniatanie palcami rąk zabawek do uciskania, typu squishy, pisanie długopisem z gumową nakładką na palce oraz gumkami do rozciągania umieszczonymi na końcu długopisu. Zachęcanie dziecka do eksplorowania mas plastycznych, gotowania, porządkowania może również wzmocnić jego mięśnie. Korzystne są także ćwiczenia oddechowe, skoncentrowane na przeponie. Nic jednak nie zastąpi regularnej terapii SI z wykorzystaniem specjalistycznego sprzętu, łączonej z terapią ręki.